*••*ღ♥ღسکو ت سا حل*••*ღ♥ღ

صفاي اشك وفاي غم

 

 

و اینک برایت مینویسم و برای آخرین بار هم مینویسم... 
با قلمی از خاکستر وجودم و کاغذی از خاکستر عشق سوخته ام...
رنگ نوشته هایم همرنگ خون چکیده از قلبم و نور اتاقم  برخاسته از شعلۀ آتش درونم...
 
نوشته هایم حکایت میکند از:
ماندن و انتظار من ، رفتن و بی وفایی تو...
بی قراری من ، بی خیالی تو...
سرگردانی من ، راحتی تو...
فریاد من ، سکوت تو...
التماس من ، دلسنگی تو...
گریه من ، خنده تو...
حسرت من ، شادی تو...
مرگ من ، زندگی تو...
و...

 

 

 

  دوستت دارم ها را نگه میداری برای روز مبادا

دل تنگت بودم ها را ، عاشقت هستم ها را....

این جمله ها را که ارزشمندند الکی خرج کسی نمی کنی !

باید ادمش پیدا شود

باید مطمئن با شی که فردا ، از امروز گفتنش پشیمان نخواهی شد

 

 

+نوشته شده در پنج شنبه 30 آذر 1391برچسب:دوستت دارم,ساعت15:9توسط خالق(مهران) | |

آهای روزگار
درست است که من
راه های نرفته زیاد دارماما خودت هم میدانی
با تو زیاد راه آمده امپس کاری کن
که ما در کنار هم
عاشقانه نفس بکشیم
دوری وجدایی بس است

 

 

 

غربت دیرینه ام را با تو قسمت میکنم
 
تا ابد با درد و رنج خویش خلوت میکنم
 
رفتی و با رفتنت کاخ دلم ویرانه شد
 
من در این ویرانه ها احساس قربت میکنم
 
 

روزگار عشق ورزیها گذشت
مرغ بخت ما ازاین صحرا گذشت
ان صفای خنده ها از لب گریخت
ان بهار عشق بی پروا گذشت
سینه هست و گرمی اغوش نیست
بوسه هست و گرمی لب ها گذشت

 

 

دلم دریای طوفان است
             نگاهم غرق باران است
                    ودستانم
كویری خشك وسوزان است
            دلم صیاد می خواهد
                   نگاهم آسمانی صاف
                             ودستانم كمی باران

تویك صیاد صید افكن
تویك آیینه مینا
تو مشتی شبنم وباران
          دلم را توركن
            باخودببر هرجاكه می خواهی
            نگاهم راببر آنسوی پاكی ها

وبر دستان من ببار
قطره های عشق نمناكت
        عشق نمناكت..

+نوشته شده در پنج شنبه 23 آذر 1391برچسب:روز گار عشق,ساعت14:26توسط خالق(مهران) | |

 

 

 

 

 

دل گفت شيدا گشته ام از چشم ماه مست او     گفتم که بر بند اين سخن راهي جداست راه او
دل گفت دالان مي زنم گر کوه باشد پيش رو       گفتم که کوه اري ولي فولاد تفتان است او
دل گفت من اهنگرم در کوره ابش مي کنم      گفتم که زنجيرت کنم گر قصد سازي سوي او
دل گفت از انت کنم گر چشم را وامم دهي          گفتم که چشم زود تر بنشست در اشعار او
  دل گفت دستانت بده تا بركشم بر گونه اش            گفتم كه دستم نيز گم گشته در چشمان او
دل گفت پاهايت بده تا گام بردارم تو را               گفتم کزان تو پيشتر پايم برفت در راه او
دل گفت پس گوشت بده تا نغمه اش را بشنوي       گفتم کهنيست اندر جز نغمه اي از ناي او
دل گفت لعلي داردش لب را بده تا کامت دهم              گفتم که لب هاي شد وقت ثناي نام او
دل گفت اي سودازده پر مي کشم از سينه ات      گفتم خدا را پس مرو منشين بر روي بام او
خنديد گفتا دل به من اي مفلس بي قلب تن          خود زود تر رفتي زمن من هم روم دنبال او

بر مزارم گریه کن اشکات مرا جان می دهد     ناله هایت بوی عشقو بوی باران می دهد

 

دست بر قبرم بکش تا حس کنی مرگ مرا           دستهایت درد هایم را تسلا می دهد

 

بامن در مانده و شیدا سخن را تازه کن                حرفهایت طعم شیرین بهاران می دهد

 

وقت رفتن لحظهای برگردو قبرم را ببین                  این نگاه اخرت امید ماندن می دهد 

 

رفتی چشمم به دنبال قدمهایت گریست           زخم های مردهام را رفتنت جان می دهد

 

نیست از من قدرت بوسیدن چشم های تو                       باد میبوسد قلب ایمان می دهد

 

 

 

+نوشته شده در جمعه 3 آذر 1391برچسب:شعرهای عاشقاه,ساعت11:51توسط خالق(مهران) | |